Kalibracja monitora polega na takiej regulacji jego parametrów, aby wyświetlał on obraz o zadanej jasności, temperaturze barwowej punktu bieli oraz gradacji odcieni (gamma). Ze względu na miejsce dokonywania i zapisu zmian, wyróżnia się dwa rodzaje kalibracji:
Kalibracja programowa polega na korekcie parametrów i zniwelowaniu różnic pomiędzy zadanymi a wyświetlanymi wartościami. W tym przypadku korekta dokonywana jest na poziomie karty graficznej poprzez wprowadzenie zmian do jej sygnały wyjściowego. Jej celem jest osiągnięcie zadanego poziomu temperatury barwowej bieli, krzywej gamma, jasności, kontrastu oraz prawidłowego odwzorowania kolorów zapisanych w pliku graficznym. Zmiany nie są zapisywane na trwałe w tablicy LUT (Look-Up-Table) karty graficznej, lecz w wygenerowanym podczas kalibracji monitora profilu .icc i ładowane do karty graficznej przy każdym starcie systemu. Negatywnym skutkiem kalibracji programowej jest utrata płynności wyświetlanych przejść tonalnych oraz pojawiającymi się dominantami barw podstawowych podczas wyświetlania obrazów w skali szarości.
Kalibracja sprzętowa polega na operowaniu parametrami bezpośrednio na tabeli LUT (Look-Up Table) zapisanej w monitorze, a nie tak jak w przypadku kalibracji programowej w karcie graficznej. Pozwala ona na osiągnięcie temperatury barwowej punktu bieli o zadanych parametrach, ale również uzyskanie poprawnego odwzorowania tonalnego dla każdej z podstawowych barw, bez utraty niektórych odcieni. Po kalibracji sprzętowej obrazy wyświetlane w skali szarości nie zawierają dominanty któregoś z kolorów podstawowych.
